GASTBLOG KRISTYNA LEXOVA

De magie van een kickbokster

Wat doen mensen zichzelf aan om een wedstrijd te gaan boksen? Ik, als kickbokster, wil je graag een inkijk geven wat er dan door mij heen gaat. En hoe het voelt in de voorbereidingen naar het gevecht toe en hoe ik achteraf met een vreemd genoegen de wonden lik die het gevecht op mijn lichaam hebben achtergelaten. En ik wil heel graag dat je kennis maakt met Sarel, onze “Saar”. Waarom? Omdat zij op dit moment mijn grote inspirator is.

Wie ben ik

Ik ben Kristyna, trotse moeder van een zoon, gewichtsconsulente in opleiding en al 12 jaar werkzaam bij een mooi transportbedrijf. Ik hou van kickboksen, ik kan er werkelijk mijn ei in kwijt. Dit is een uit de hand gelopen hobby want ik ben nu een semi-professional. Ik schrijf graag zo nu en dan blogs voor Comfort Sports omdat ik graag mensen enthousiasmeer om ook te gaan sporten en bewegen. Omdat het leuk is met je lichaam om te gaan en je trots en zelfverzekerd te voelen. En dat laatste heb je echt wel nodig als je in de kickboksring stapt om het gevecht aan te gaan. Een gevecht dat eigenlijk al begint als we ons officieel gaan wegen: bij de staredown.

De staredown

Haantjesgedrag, je kent het wel. Nou dat komt ook in de hennenwereld van het kickboksen voor. De staredown vindt plaats bij de weigh-in (officiële weging voor wedstrijden van vechtsport). Iedere bokser wordt gewogen om te bekijken of zij het juiste gewicht heeft voor de betreffende gewichtsklasse. Zodra dat gedaan is, kijken de twee boksers elkaar recht in de ogen aan en vliegen ze elkaar ongeveer in de haren… Tja het hoort wel een beetje bij de vechtsport. Maar ikzelf ben ongeveer het tegenovergestelde daarvan. Ik maak het liefst een praatje met elke dame die tegenover mij in de ring verschijnt. Daar zijn ze niet allemaal van gecharmeerd. Soms zijn het zenuwen of willen ze niet afgeleid worden en in de zogenaamde “kill-modus” blijven zitten. Wat dat betreft ben ik meer een atlete zonder al te veel testosteron. Maar, let op, die aardigheid verdwijnt vlak voor ik op moet. Dat weer wel..

Sarel

Ik wil jullie graag voorstellen aan Sarel de Jong, 21 lentes jong en daarmee 11 jaar jonger dan ik.  Als je haar ziet ben je al meteen fan: het leven straalt ervan af. Met haar pretogen knuffelt ze me vaak zodra we elkaar tegenkomen. Ondanks dat ze ergens ver boven in Groningen woont kun je haar uitstekend verstaan. Zij heeft als 21-jarige al diverse titels op haar naam staan, waaronder Enfusion -64kg champion, World Games zilver én vorig jaar goud behaald in Polen. Een volwaardige A-klasser (professional) met enorm veel passie voor deze sport. Zij maakt nu al het verschil in onze sport. En het meest bijzondere is, dat ze dit in een paar jaartjes heeft weten te bereiken. Ze heeft namelijk 9 jaar gevoetbald. En na een proefles kickboksen, was ze om.

Hoe ik haar ken? We zijn ongeveer tegelijk begonnen en het duurde niet lang of we werden een aantal keer gematcht omdat we in dezelfde gewichtsklasse slingeren. Maar om allerlei redenen duurde het twee jaar voordat we tegenover elkaar stonden tussen de touwen. Dat was op het grootste gala waar ik ooit gestaan heb: Glorious Heroes van Enfusion in Groningen.

Glorious Heroes

Daar waar je normaliter ergens achteraf in een hokje gewogen wordt en tussen te veel teams in een te kleine kleedkamer zit, wordt bij Glorious Heroes een officiële weging en staredown georganiseerd. En alles wordt dan als beeldmateriaal gebruikt. Door miscommunicatie met mijn trainer destijds presteerde ik het om te laat te komen voor de weging. Onze staredown en weging is daardoor niet op beeld vastgelegd. Maar met één messenger berichtje naar Sarel had ze het me al vergeven.

De wedstrijd heb ik toen niet van haar kunnen winnen. Ze gaf me geen ruimte om uit te halen. Een zeer scherpe tactiek die veel weerstand oproept bij tegenstanders. Maar ik snap het wel: waarom zou je blijven staan om klappen te vangen? Je moet gewoon minimaal even snel zijn als je tegenstander. En bij Sarel zijn dat er niet veel.

Ik heb na het gevecht een week op krukken gelopen; wat een goed geplaatste lowkick op steeds weer hetzelfde plekje op mijn bovenbeen wel niet kan uitrichten! Blauw tot zwarte plekken Sarel! Wat een pijn! Maar goed, ook dat hoort erbij en uiteraard was ik al snel weer hersteld.

De magie van Sarel

Deze dame presteert het om 6 dagen per week, 2x op een dag bezig te zijn met sport. Tot en met 2017 combineerde ze dat met een hbo-opleiding verpleegkunde. Altijd handig in deze sport. Maar kickboksen wordt niet als topsport in Nederland erkent helaas, dus het was een lastige klus qua planning. Sarel wist ondanks alles haar diploma te behalen. Chapeau!

Sarel ben ik gaan volgen ergens begin 2015 toen wij een kleedkamer deelden. Ik was verzorger van een teamgenoot en zij had daar een wedstrijd. Net voor de wedstrijd is de sfeer in de kleedkamer vaak heel gespannen. Ik probeerde alles om die sfeer een beetje te doorbreken voor mijn teamgenoten. Ik deed de vreemdste dingen. Maar Sarel bleef strak gefocust, ze wás niet af te leiden. Ik dacht toen nog: waar maak jij je druk om? Maar dat fanatisme bleef bij mij hangen. Ze zette die avond een mooie partij neer en ik raakte gefascineerd. Alle andere keren dat ik er live bij was, moest ik gewoon bij haar kijken. Het is niet uit te leggen, ze heeft gewoon iets magisch waardoor je aandacht wordt getrokken en wordt vastgehouden.

De winst

Op 22 juni jongstleden barstten Sarel, haar trainer Denis én mijn vriend in lachen uit toen ik ze vertelde dat ik Sarel als voorbeeld had ingevuld op mijn profiel van Enfusion waar we de volgende dag allebei een gevecht hadden. Maar ik meende dit dus echt serieus. Zij traint veel meer dan ik. Ze hanteert vele verschillende trainingsvormen en ze heeft een hele uitgekiende werk-rustverhouding. Uiteraard heeft zij een goede trainer achter haar staan die dit allemaal mogelijk maakt, Denis van der Giessen. Dus eigenlijk kijk ik een beetje bij haar af, sst niet doorvertellen! Sarel is, net als ik, geen haantje en dat is in mijn ogen hét voorbeeld van een topsportvouw.

De dag erna behaalden wij allebei de winst. Het was een echt avontuur. Ik bokste in het voorprogramma en zij kon helaas niet live naar mijn gevecht kijken. Het meest grappige van de hele dag was dat ook haar ouders mij kwamen feliciteren na mijn gewonnen partij. Vriendinnen van haar die ik nooit gezien had kwamen ook naar mij toe, hoe leuk! En daarna stond ik met haar vader te springen van spanning en blijdschap toen Sarel haar gevecht won. Zie je het voor je? Kijk, dat zijn de momenten die ik koester: bijzondere mensen, daar ben ik dol op, die maken het verschil. Hou haar in de gaten! In onze wereld is ze al een ster maar zij gaat ver komen: Sarel de Jong, onze “Saar”.

Liefs Kristyna

By the way, ze gaat binnenkort proberen om nog een wereldtitel binnen te halen, namelijk de -61kg. Ik denk dat het haar wel zal lukken, wat denken jullie?