Medisch in laten grijpen of niet medisch in laten grijpen?

Het was ’s middags 31 december 2018. Het prachtige landschap van Oostenrijk was weer decor voor onze jaarlijkse wintersportvakantie met het hele gezin. Maar dit jaar was het anders. Onze ouders waren er niet meer. De laatste jaren was ik mantelzorger voor hen geweest. Ik was dankbaar dat ik dat had kunnen doen, maar voor mijn fysieke welgesteldheid was het funest.

Mijn vader was dement en toen mijn moeder plotseling kwam te overlijden kwamen we erachter dat zijn dementie veel verder was dan wij dachten. Hij kon niet meer alleen zijn. Dan heb je de keuze voor noodopvang, waarbij je eigenlijk niet meer zelf kunt beslissen waar hij kwam te wonen. Daarmee was noodopvang voor ons geen optie meer. We kozen ervoor de tijd te nemen om een heel goed verzorgingshuis voor hem te vinden. Dat betekende dat ik samen met mijn zus de zorg op ons ging nemen.

Mijn vader was niet rustig te krijgen ’s avonds. De enige manier om zijn drang om weg te gaan te kalmeren, was met hem mee gaan. Iedere avond uiteten, iedere avond café. Thuis zitten en TV kijken of een spelletje doen was echt geen optie. ’s Nachts stond hij om het uur aan mijn bed en vroeg hij waar mijn moeder was. Vier maanden gingen voorbij voordat we een mooie plek hadden gevonden. Vier maanden fysiek sloopwerk, alle eerder afgevallen kilo’s naar aanleiding van een crashdieet 4 jaar geleden waren er weer aan. En toen we het huis voor mijn vader hadden gevonden, werd hij ernstig ziek en overleed in oktober 2018, nog geen jaar na mijn moeder.

Een paar weken later werd ik 50 jaar. Ik had al een nieuwe carrière switch gemaakt en een baan gevonden die mij de bevrediging bracht die ik zo zocht. Maar door dit jaar werd ik me bewust van de eindigheid van het leven. Dat er geen oneindig aantal jaren zijn waar je uit kunt putten. En ik zag een nieuw crashdieet echt niet zitten….

En die middag, 31 december 2018,

  • nadat ik wist dat skiën niet meer goed ging vanwege mijn gewicht;
  • nadat ik wist dat wandelen in de bergen moeilijker ging vanwege de peesplaatontstekingen in mijn beide voetzolen (een zeer lastig te genezen, langdurige en zeer pijnlijke vorm van hielspoor, vaak bij mensen met overgewicht);
  • nadat ik wist dat ik snel wilde afvallen om op een juist gewicht te komen om vervolgens een levensstijl aan te leren die er niet op was gericht om af te vallen, met vaak alle frustraties die daarbij horen, maar om gelukkig te worden;
  • en nadat mijn broer mij vertelde dat ik, na vele jaren klaar staan voor een ander, nu voor mijn eigen welzijn moest gaan kiezen en ik daar ook de noodzaak van inzag wilde ik langer leven;

die middag: wist ik wat ik moest doen.

Ik besloot dat alleen een medische ingreep mij dat kon geven wat ik zocht.

En de onzekerheid begon….

Wat hield dat in, zo’n medische ingreep?

Wat betekende dat voor mijn hobbies: koken, lekker eten en lekker drinken?

Wat betekende dat voor mijn sociale leven?

Op welke manier zouden de mensen om mijn heen reageren?

En wat betekent dat dan voor mij als persoon?

In de volgende blogs zal ik antwoord trachten te geven op bovenstaande vragen. Maar heb je zelf ervaring met maagverkleiningen, gastric bypasses, gastric sleeves of wat dan ook en wil je dat met ons delen? Laat dan je reactie achter onder deze blogs.